Polskie Towarzystwo Meteorytowe

 
 

Chondryty zwyczajne LL7

Kiedyś zaliczano je do achondrytów, czyli meteorytów nie mających chondr, i stąd dawna nazwa "amfoteryty" używana dziś głównie przez kolekcjonerów. Meteoryty te zawierają bardzo mało metalicznego żelaza i słabo przyciągają magnes. Skorupa na ich powierzchni jest stosunkowo gładka. Wśród chondrytów zwyczajnych mają największą zawartość żelaza w oliwinach i piroksenach, ale nie ma wyraźnej granicy między nimi, a typem L. Dlatego wiele meteorytów jest klasyfikowanych jako L/LL. Siódemka oznacza, że materia meteorytu była w planetce bardzo silnie ogrzana, na granicy stopienia, tak że chondry połączyły się z otaczającym ciastem skalnym i są praktycznie niewidoczne.


Dar al Gani 1022
, Libia, 27° 05’ N, 16° 15’ E. 25 kwietnia 2001 roku znaleziono na Saharze zwietrzały kamyk (W3, S2) ważący 33,6 g. Składa się z ziaren o wielkości do 0,2 mm; rzadko występują reliktowe chondry, zawiera oliwin, ortopiroksen, plagioklaz; metal jest utleniony; obecny jest też chromit i troilit.
TŚcK: 1,445 sc.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W tle: meteoryt Dar al Gani 1022