Polskie Towarzystwo Meteorytowe

 
 
Chondryty zwyczajne LL5

Zawierają bardzo mało metalicznego żelaza i słabo przyciągają magnes. Skorupa na ich powierzchni jest stosunkowo gładka. Wśród chondrytów zwyczajnych mają największą zawartość żelaza w oliwinach i piroksenach, ale nie ma wyraźnej granicy między nimi, a typem L. Dlatego wiele meteorytów jest klasyfikowanych jako L/LL. Piątka oznacza, że materia meteorytu była wystarczająco ogrzana, gdy meteoryt był jeszcze częścią jakiejś planetki, aby drobne okruchy tworzące ciasto skalne w pełni wykrystalizowały i połączyły się ze sobą i z tkwiącymi w nich chondrami, które jednak wciąż są dobrze widoczne. Minerały tych meteorytów są w równowadze chemicznej.

Chelyabinsk, Rosja, 54° 49’ N, 61° 7’ E. 15 lutego 2013 r. o 9.22 czasu lokalnego, mieszkańcy okręgów Kurgan, Tiumeń, Jekaterynburg i Czelabińsk obserwowali bardzo jasny bolid lecący od wschodu. Jego przelot zarejestrowały liczne kamery. W okręgu czelabińskim słyszano głośne eksplozje, a fala uderzeniowa spowodowała liczne szkody w Czelabińsku. Setki osób zostały pokaleczone szkłem z wybitych okien. Deszcz tysięcy kamyków spadł na wsie około 40 km na południe od Czelabińska. Wiele z nich znaleziono w głębokim śniegu zaraz po spadku, a liczne dalsze na powierzchni po stopieniu śniegu. Kamyki są pokryte świeżą, czarną i brązową skorupą. Skała jest zbrekcjowana z licznymi żyłkami i kieszeniami topnienia. Niektóre okazy w całości są stopem pozderzeniowym. Ocenia się, że poszukiwacze znaleźli ponad pół tony kamyków ważących od poniżej grama do około 2 kg. Największy fragment, 570 kg, przebił lód na jeziorze Czebarkul i wbił się głęboko w muł na dnie jeziora. Wydobyto go dopiero 8 miesięcy po spadku..
KMaG: 242 cs.

Northwest Africa 1584. W 2002 roku Dean Bessey kupił w Maroku mało zwietrzały kamień ważący 3250 g (S2, W1).
MCiD: 17,77 sc; JanW: 4,6 s, 1,5 s; JPłB: 4,0 sc.

Northwest Africa 1946. W czerwcu 2003 roku Adam i Greg Hupe kupili w Zagorze, w Maroku, zwietrzały kamień (S2, W3) ważący 301 g.
MStP: 25,8 sc; RZdS: 3,4 s; KTKUB: 1,50 ep.

Northwest Africa 2053, nazwa prowizoryczna, klasyfikacja również. Brak danych na temat pochodzenia i wielkości okazu.
KMaG: 10,85 fs.

Northwest Africa 2826. W 2004 r. zakupiono w Erfoud w Maroku mało zwietrzały (S2, W1) kamień ważący 685 g. Mógł spaść razem z NWA 2053.
KMaG: 218,0 cs; KTKUB: 35,25 sc; MStP: 30,0 ep, 17,7 sc, 6,28 sc; JBaZ: 10 s; JSzW: 6,40 sc; KZT: 4,8 s; RZdS: 0,9 s.

Olivenza, Hiszpania, 38° 43’ N, 7° 4’ W. 19 czerwca 1924 r. o 8.00 po ukazaniu się białego obłoku o trajektorii NNE – SSW i detonacjach spadło pięć kamieni o łącznej wadze ocenianej na 150 kg i rozpadło się na liczne kawałki. Jeden fragment spadł w Castelo de Vide, już w Portugalii.
KMaG: 0,06 f.

Sayh al Uhaymir 066, Oman, 20° 32’ N, 56° 41’ E. 30 kwietnia 2000 roku znaleziono 6 zwietrzałych (W3, S2) kamieni ważących łącznie 4670 g.
MStP: 94,5 sc; KZT: 10,0 s.

Sayh al Uhaymir 093, Oman, 21° 06’ N, 57° 05’ E. W 2000 roku znaleziono trzy zwietrzałe (W4) kamyki ważące łącznie 146,5 g.
TŚcK: 1,972 sc.

Tuxtuac, Meksyk, 21° 40’ N, 103° 22’ W. Wieczorem 16 października 1975 r. spadły podobno meteoryty koło wioski Tuxtuac, 40 km na zachód od Jalpa w Meksyku. Odnaleziono dwa kamienie ważące 1924 g i 2340 g, ale informacja o tym pojawiła się dopiero w 1979 r, gdy mniejszy okaz nabyło British Museum. Więcej szczegółów o spadku nie udało się uzyskać. W 1989 r. znaleziono trzeci kamień, ponad 25 kg.
KMaG: 15,3 sc; OAUJ: 15,1 s; MWGUW: 10,1 s; MWiW: 7,5 s; PWDT: 5,2 f; HGwL: 3,9 s; JJDL: 3,4 s; RBoW: 3,0 f; ASoK: 2,8 fc; TŚcK: 2,0 fc; KSoK: 1,7 f; WSZ: 1,65 ep; JBaZ: 1,1 f; KBKE: 1,0 fc; OPiOA: 1,0 s; BDąT: 0,8 f; GMGS: 0,8 s; BSzW: 0,25 f.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W tle: meteoryt Olivenza