Dar al Gani 262, Libia, 27° 11’ N, 16° 18’ E. 23 marca 1997 r. anonimowy znalazca natrafił na 513 g. kamień, który okazał się brekcją anortozytową z księżycowych lądów.

WWoG: 0,236 sc; AKiW: 0,037 ep; JDCB: 0,027 sc; JBaZ: 0,021 f; KMaG: 0,010 f; GMik: 0,005 f; TŚcK: 0,0015 f; JAB: pył.

Dar al Gani 400, Libia, 27° 22’ N, 16° 12’ E. 10 marca 1998 r. znaleziono kamień 1425 g. częściowo pokryty brunatną skorupą; świeże powierzchnie są szare i ciemnoszare.

KSoK: 0,58 sc; AZGR: 0,23 sc; RITc: 0,148 sc; KMaG: 0,094 s; MMKF: 0,08 sc; JP: 0,068 sc; KZT: 0,04 s; SKoZ: 0,02 f; GMik: 0,010 fc; OPiOA: 0,01 s; MPaJ: 0,008 f; MPPF: 0,002 f; JStM: pył

Dar al Gani 996, Libia. 14 maja 1999 r. anonimowy znalazca napotkał na piaszczystej pustyni kamyk ważący 12,31 g, który okazał się brekcją z okruchami skał i minerałów tkwiącymi w drobnoziarnistej masie skalnej. Liczne żyłki szkliwa i bardzo silna mozaikowość plagioklazu w szlifie petrograficznym świadczą o silnym przeobrażeniu szokowym. Okruchy skalne także są fragmentami skał przetopionych wskutek zderzeń. Meteoryt jest umiarkowanie zwietrzały.

TŚcK: 0,049 f; KMoW: 0,035 s; KTKUB: 0,031 ep.

Dar al Gani 1042, Libia, 27° 11’ N, 16° 18’ E. W 1999 roku znaleziono, pokryty częściowo skorupą, kamień ważący 801 g. Jest to skaleniowa brekcja regolitowa z typowymi dla księżycowych lądów okruchami granulitów, anortozytów i stopów pozderzeniowych. W granulitowych okruchach przeważa plagioklaz z dodatkiem piroksenów, oliwinu, ilmenitu i chromitu tytanowego. Meteoryt jest umiarkowanie zwietrzały.

Dhofar 081, Oman, 19° 20’ N, 54° 47’ E. Brunatnoszary kamień, ważący 174 g, pokryty częściowo skorupą, został znaleziony 29 listopada 1999 roku. Jest to skaleniowa brekcja składająca się z odszklonej, drobnoziarnistej masy z pęcherzykami, zawierającej różnego rodzaju okruchy anortozytu, bazaltu z księżycowych lądów, brekcji pozderzeniowych i duże fragmenty skalenia. Nie stwierdzono składników regolitu.

JanW: 0,054 f.

Dhofar 287, Oman, 18° 24’ N, 54° 09’ E. 14 stycznia 2001 roku, 400 m od Dhofara 25, znaleziono ciemnoszary kamień bez skorupy ważący 154 g. Składa się z dwóch części: bazaltu mórz (95%) i brekcji regolitowej (5%).

TŚcK: 0,001 f.

Dhofar 303, Oman, 19° 20’ N, 54° 47’ E. 28 czerwca 2001 roku znaleziono jasnoszary kamyk bez skorupy, ważący 4,15 g. Jest to typowy konglomerat: zaokrąglone okruchy skał są scementowane bardzo drobnoziarnistym stopem pozderzeniowym. Najliczniejsze okruchy skał to fragmenty brekcji pozderzeniowej. Rzadko występują okruchy anortozytu i troktolitu.

RITc: 0,01 f.

Dhofar 307, Oman, 19° 20’ N, 54° 47’ E. 14 kwietnia 2001 roku znaleziono jasnoszary kamień bez skorupy ważący 50 g. Jest to brekcja, której głównym składnikiem jest drobnoziarnisty stop pozderzeniowy. W nim znajdują się okruchy minerałów i rzadkie okruchy anortozytu, troktolitu i norytu. Charakterystyczna cechą tego meteorytu jest obecność okruchów dunitu. Meteoryt jest umiarkowanie zwietrzały i podobny do znalezionego niedaleko Dhofara 305.

RBoW: 0,088 s.

Dhofar 489, Oman, 19° 25’ N, 54° 35’ E. 11 sierpnia 2001 roku znaleziono kamień ważący 34,4 g. Jest to skaleniowa brekcja złożona z okruchów tkwiących w drobnoziarnistej, krystalicznej masie. Okruchy to ziarna skaleni do wielkości 1,8x0,6 mm i fragmenty ciemnej, drobnoziarnistej brekcji pozderzeniowej o wielkości 3,3 x 2,3 mm, z okruchami skaleni. Meteoryt różni się od innych meteorytów księżycowych z tego regionu.

MPPF: 0,004 s.

Dhofar 490, Oman, 18° 43’ N, 54° 27’ E. 17 marca 2001 roku znaleziono ciemnoszary kamień, pokryty skorupą, ważący 34,05 g. Jest to anortozytowa brekcja okruchowa składająca się z fragmentów różnych skał tkwiących w szklistej, częściowo odszklonej, drobnoziarnistej masie z licznymi pęcherzykami. Wielkość okruchów nie przekracza 3 mm. Meteoryt jest umiarkowanie zwietrzały. Mógł spaść jednocześnie z Dhofarem 280, ponieważ znaleziono je niedaleko siebie i mają podobną budowę. Zawiera drobne wtrącenia metalicznego żelaza z niklem i ilmenitu. Okruchy to fragmenty skaleni, anortozytu i brekcji pozderzeniowej; nie zauważono okruchów bazaltu z mórz księżycowych, ani kulek szkliwa.

KMaG: 0,546 s; AJNH: 0,007 f; GMik: 0,006 s; KTKUB: 0,005 f; MPaJ: 0,004 f.

Dhofar 908, Oman, 19° 20’ N, 54° 47’ E. W styczniu 2003 roku znaleziono 9 kamyków ważących łącznie 245 g.

RITc: 0,086 f; JPłB: 0,04 s.

Dhofar 1443, Oman, 18° 25’ N, 54° 26’ E. 12 kwietnia 2001 roku znaleziono kamyk, a potem trzy małe fragmenty, razem 36,7 g. Jest to typowa brekcja anortozytowa z jasnymi okruchami anortozytu i okruchami stopu pozderzeniowego w zwartej, częściowo stopionej masie. Ta przeważnie odszklona masa zawiera liczne pęcherzyki i szliry. Skała jest nieco zwietrzała i z wyglądu ciemna.

RITc: 0,086 f;

Northwest Africa 482. W styczniu 2001 roku Adam i Greg Hupe kupili w Alnif, w Maroku, kamień ważący 1015 g, który prawdopodobnie został znaleziony w Algierii. Meteoryt jest kompletny, orientowany i mało zwietrzały. Jest to krystaliczna, polimiktyczna brekcja pozderzeniowa z terenu księżycowych lądów. Zawiera żyłki szkliwa z pęcherzykami.

KMaG: 0,08 sc.

Northwest Africa 4483. Nazwa i klasyfikacja prowizoryczna. W czerwcu 2006 r. kupiono w Erfoud 12 kamyków o łącznej wadze 208 g.  

BSzW: 0,010 f.