Polskie Towarzystwo Meteorytowe

 
 
Achondryty diogenity

Są to fragmenty skał z Westy znajdujących się głębiej pod warstwą skał eukrytowych i dlatego bardziej gruboziarnistych. Podobne są do ziemskich piroksenitów.


Bilanga
, Burkina Faso, 12° 27’ N, 0° 5’ W. 27 października 1999 r. o 10:30 czasu miejscowego wiele osób obserwowało deszcz meteorytów. Zebrano co najmniej 25 kg meteorytów pokrytych czarną skorupą. Meteoryty spadły w wioskach Bilanga-Yanga i Gomponsago.
MWGUW: 34,7 cs; MKGW: 16,1 fc, 1,54 fc, 0,59 fc; JanW: 14,40 fc, 0,54 cs; WWoG: 5,57 cs; KMaG: 5,25 f; AKiW: 2,5 ep; JPłB: 1,2 sc; RBoW: 1,1 ep; RITc: 0,85 f; KZT: 0,7 f+f; GMik: 0,3 f; AJNH: 0,25 sc; SKoZ: 0,2 f; ŁODG: 0,18 f; JBaZ: 0,15 fc; KMoW: 0,13 f; TŚcK: 0,07 s.

Ibbenbüren, Niemcy, 52° 17’ N, 7° 42’ E. 17 czerwca 1870 r. po południu usłyszano detonacje i pojawiło się światło. Dwa dni potem znaleziono kamień ok. 2 kg.
MGPAN: 2,37 fc.

Johnstown, Colorado, USA, 40° 21’ N, 104° 54’ W. Po czterech eksplozjach, o godz. 16.20 6 lipca 1924 r. w pobliżu Johnstown spadło 27 kamieni. Odnaleziono w sumie ok. 40,3 kg, a największy okaz ważył ok. 23,5 kg.
KMaG: 6,8 s; MKGW: 0,50 s.

Northwest Africa 1459, Maroko. W marcu 2002 roku Adam i Greg Hupe kupili od marokańskiego dealera kamyk ważący 49 g znaleziony koło Iriqui. Wnętrze kamienia jest ciemno żółtozielone, a z zewnątrz jest on pokryty cienką, zwietrzałą skorupą z wystającymi ziarnami chromitu (do 4 mm). Składa się z ortopiroksenu i oliwinu z dodatkiem chromitu, anortytu troilitu i metalu.
JanW: 0,006 f.

Northwest Africa 1648, Maroko. Ważący 803 g kamień, pokryty całkowicie skorupą, zakupili w październiku 2002 r. w Zagorze Adam i Greg Hupe. Jest to brekcja, w której przeważają okruchy różnych diogenitów, ale są też czasem fragmenty eukrytowe.
KTKUB: 2,30 sc; JanW: 0,60 s.

Northwest Africa 2629. W 2004 roku Mike Farmer kupił  w Erfoud nieco zwietrzały kamień bez skorupy, ważący 244 g. Jest to żółtawo-zielono-brązowy, kruchy diogenit oliwinowy z ziarnami piroksenu do 21 mm wielkości. Zawiera drobiny metalu i troilitu. Pasuje do NWA 1877.
JanW: 0,82 f.

Northwest Africa 2829. W 2004 r. kupiono w Erfoud nieco zwietrzały (W2) kamień ważący 687 g. Pasuje do NWA 1877.
KMaG: 2,97 ep; MCiD: 1,62 s; GMik: 0,24 s.

Shalka, Indie, 23° 06’ N, 87° 18’ E. Po detonacjach spadł 30 listopada 1850 roku i rozleciał się na kawałki ogromny kamień, który miał podobno 3 stopy średnicy. Zachowało się tylko około 3,6 kg.
JanW: 0,446 f.

Tatahouine, Tunezja, 32° 57’ N, 10° 25’ E. 27 czerwca 1931 r. w nocy spadł deszcz  meteorytów na powierzchnię o promieniu ok. 500 m., na zboczu wapiennego wzgórza pokrytego piaskiem,  4 km NE od wioski Tatahouine. Zebrano 12 kg. Wiele odnaleziono zaraz zastępnego dnia i wysłano do Paryża. Największy okaz ważył prawie 2 kg, ale najwięcej było kilkugramowych kamyków. 
JanW: 17,0 cs, 2,60 cs, 2,46 cs, 1,44 cs, 1,10 cs; MWGUW: 7 cs; MKGW: 4,38 cs, 1,61 cs; KMaG: 3,1 f; TCeŁ: 2,68 cs; MCiD: 2,64 cs; RITc: 2,1 cs; MPPF: 1,2 cs; JBaZ: 1,1 cs; RPoB: 1,0 cs; JStM: 0,96 f; WSZ: 0,9 cs; JŁuW: 0,82 cs; HGwL: 0,8 cs; AJNH: 0,72 cs; ŁODG:0,64 f, 0,386 f; OPiOA: 0,6 ep; KMoW: 0,52 cs; ToGa: 0,45 cs; SKoZ: 0,4 fc; MPaJ: 0,36 cs; Zea: 0,31 f; TŚcK: 0,3 cs; RRzG: 0,26 f; GMik: 0,25 f; JPłB: 0,19 cs; KZT: 0,1 f.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W tle: meteoryt Tatahouine